Lot No: 160 - Tamer Derican

Tamer Derican 1970 yılında Eskişehir’de doğdu. 1995 yılında Anadolu Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Grafik Bölümü’nden mezun oldu. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi’nde pedagojik formasyon eğitimi aldı. 2010 yılında Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Grafik Bölümü’nde yüksek lisansını tamamladı. Ulusal ve uluslararası çeşitli sanat çalıştaylarına katılmış, resimleri yurt içinde ve yurt dışında düzenlenen çeşitli jürili yarışmalarda sergilenmeye değer görülmüştür. 10 kişisel sergi ve 80'in üzerinde karma sergiye katılmıştır. Çeşitli resmi ve özel koleksiyonlarda eserleri yer almaktadır. Eskişehir Büyükşehir Belediyesi Kent Belleği Müzesi'nde, Trakya Üniversitesi İlhan Koman Heykel ve Resim Müzesi'nde birer eseri daimi olarak sergilenmektedir. 22. International Biennial of Humour and Satire in the Arts 2015, Gabrovo Bulgaristan sanat jürisinin seçtiği eseri müze koleksiyonunda yer almaktadır. 2016 yılında Romanya’da gerçekleştirilen BIAMT "International Biennial of Miniature Arts Timisoara" yarışmasında eseri ile mansiyon almıştır. Eskişehir Sanat Derneği 2018 resim ödülünün sahibidir. Sanatçı; resimlerindeki figürlerde; teknolojik değerlerin egemen olduğu günümüz toplumu robotlaşmış insanının, aslında çoşkulu, neşeli, gülebilen bir tarafının da olduğu, fakat çeşitli sebeplerle bu duygularının büyük bir kısmının körelmesi veya yitirilmesi sonucunda ortaya çıkan kaosun etkileriyle bu duygulara duyulan özlemin yansımaları görülür. Genel olarak sanatçının resimlerinde kullandığı renkler, biçimler, ifadeler ve kullandığı yüzey arasında oluşturduğu sağlam ilişkiyle ortaya çıkan kompozisyonlar resimsel anlatımı da tam olarak desteklemektedir. Tamer Derican, neşeli figürleriyle; bizleri modern toplumun kaotik ortamından sıyırarak, insanı en yalın haliyle düşünmeye ve onun karmaşık görünen dünyasını sorgulamaya yönlendirmektedir. Resimlerinin genelinde uykuda görülen düşleri andırır yarı-gerçek görüntüler ile, farklı kalıplara sokulmuş figür yorumları, özellikle gerçeküstücü ressamlarda tanık olduğumuz bir tür ”oneirizm”i düşündürür bizlere. Ancak ondaki bu eğilimin, bilinçli bir seçim değil, spontane bir yaklaşımın sonucu olduğu da unutulmamalıdır…